Dag 8

Vanochtend stond onze wekker om 6:30, maar om een of andere reden is geen van onze wekkers afgegaan - en tot mijn grote verbazing schrok ik om 7:30 wakker. Wat heel bijzonder is, want ik heb een chronisch-verslaap-probleem. Misschien begin ik dan toch een biologische klok te ontwikkelen? Even moe als altijd, want vannacht kon ik wéér niet slapen.. Ik vraag me af of het Thailand ligt of nog de jetlag is? Maar een acht dagen durende jetlag lijkt me sterk.

Goed, we hadden dus om 8u die fietstour gepland en dus maar een half uur om ons klaar te maken, tassen inpakken, uitchecken en bij de fietstour aan te komen. Wonder boven wonder stonden netjes om 5 voor 8 voor de deur. We werden onderverdeeld in groepen en onze gehele groep sprak Nederlands. Gezellig! De tour werd geleid door Puna en Jok. Super leuke gidsen. Puna sprak het grootste veel te en maakte veel grapjes, ze was heel enthousiast. Jok was een beetje stil, denk een beetje verlegen. Hij deed wel super erg z'n best, heel schattig!

Tijdens de tour fietste je grotendeels over de stoep, door kraampjes en kleine gangetjes. We zijn zelfs door de slager en mensen hun "achtertuin" gereden. Puna zei op het begin ook al: wij hebben geen fietspaden zoals jullie, maar wij fietsen gewoon overal waar je ook kunt lopen.

Wat we gezien hebben, was super gaaf. Je rijdt echt op plekken waar je normaal niet komt. Je ziet alle lokale Thai hun dagelijkse routine uitvoeren. Dit was zeker weten de non-touristic route! Ik blijf me verbazen over de manier waarop de Thai rondkomen. Ze leven in krotjes en verkopen eigenlijk alleen maar troep. Je ziet geen Thai het kopen en de toeristen ook niet. Toch zijn ze de hele dag druk in de weer. Heen en weer crossen op scooters met 6x hun eigen gewicht aan producten achter op. Ze hebben continu haast. Wat me vandaag in Bangkok weer opviel was de onvriendelijkheid in tegenstelling tot de mensen in Kanchanaburi. Elke Thai had een chagrijnige blik en snauwde naar je, in plaats van normaal tegen je te praten.

We hebben onze ogen uitgekeken onderweg. De "huisjes" van de mensen, de nog steeds indrukwekkende natuur en het leven op straat. We zijn gestopt bij een Chinese tempel, de oudste en belangrijkste van Thailand. Heel gaaf!! We mochten hier een wens doen. Je moest dan drie stokjes branden, elk stokje voor een ander belangrijk persoon in het boeddhisme. Je mocht dan één wens doen en moest al die drie personen met je mee hebben, wil je wens uitkomen. Het gave aan het boeddhisme vind ik dat er overal wel een ideetje achter zit. Zoals het aansteken van je wierook bij een bepaalde kaars, want de andere is gebrand voor een ziek iemand - en als je daaraan je wierook aan steekt wordt jezelf ook besmet met die ziekte. Of dat je bij binnenkomst over de drempel heen moet stappen en niet op, omdat er anders een barst kan ontstaan in de deuropening. Over alles is nagedacht! Ik vind het een hele boeiende godsdienst. :-)

Vervolgens zijn we gestopt op de flower market. De grootste van Bangkok. Ook heel gaaf!! Zooo veel bloemen, groente en fruit. En zooo veel mensen die het verkopen. Opnieuw vraag ik me af hoe de mensen hier rond komen, met zo veel aanbod en - naar wat ik ervaren heb - zo weinig vraag. We mochten hier lekker een kwartiertje rond neuzen. Heerlijk!

De volgende stop was de Thaise tempel. Hier moesten we onze schoen en wel uit doen en Maud en ik kregen een doekje om onze schouders mee te bedekken. Het was een klein tempeltje. We gingen naar boven op de super smalle, steile trap. Boven aangekomen gingen we een soort koepeltje binnen. We kregen allemaal een klein vierkantje van bladgoud. Deze moest je op de muur plakken onder de Buddha van jouw geboorte dag, dat brengt geluk. Ik heb hem onder die van donderdag geplakt, kwam er later achter dat ik op maandag geboren ben.. Oeps. Je moest kruipend uit het koepeltje, want ook dat brengt geluk. Weer beneden aangekomen, lag er een kleedje en een kussentje. Op het kleedje stond een potje met daarin allemaal stokjes met een nummertje erop. Je moest het potje net zo lang heen en weer schudden tot er één stokje uit viel. Lastig!! Er vielen er meestal meer uit. Het nummertje refereerde naar een briefje wat je uit een kastje kon pakken. Hierop stond je toekomst. Als dit positief was, moest je het briefje meenemen, als het negatief was, moest je het in de tempel achterlaten. Ik had nummer 27 en daarop stond dat vanaf nu alles beter zou worden. Ik zou alleen nog maar geluk ervaren; gelukkig trouwen, als ik ziek zou worden zou ik helemaal beter worden en als ik een rechtzaak zou krijgen - zou de tegenstander verliezen. Wie mij een beetje kent, weet dat ik hier super in geïnteresseerd ben en ook wel een heel klein beetje in geloof - dus met een big smile heb ik het briefje in mijn portemonnee gestopt. Die gaat mee!! :-) Maud heeft deze maar even geskipt, na ons toekomst voorspellende potje kaarten wilt ze het lot niet meer tarten. (ze vroeg een half jaar geleden aan een vriendinnetje of we deze reis zouden overleven en toen kwamen er zes zwarte kaarten te voorschijn..)

Daarna hebben we even pauze genomen en twee heerlijke vruchten gegeten! Opa Veen had ze al voor me opgeschreven en meegegeven. De ramboetan en de mangistan. Heerlijk!!! :-) We zijn vervolgens met de ferry naar de overkant van de Riverkwai gevaren en vanaf daar terug gefietst naar het opstap punt van de fietstour. Een hele gezellige en interessante tour! We zijn blij dat we het gedaan hebben!!

De tour was iets uitgelopen dus als een gek de taxi ingesprongen op naar de mini vans. Vandaag wilden we naar Koh Chang afreizen. Dat is de reden van onze tussenstop op Bangkok en ook de lange reis die we gister nog aan het eind van de dag moesten maken. Nu hoorde we dat de ferry vanaf het vaste land naar Koh Chang maar tot 6u gaat, en we konden de bus naar dat punt net aan wel of niet halen. Anders ging die pas om 1u, maar aangezien de rit zelf 6u duurt - zouden we pas om 7u aankomen. Dan is de ferry dus al dicht en komen we het eiland niet op.. Gelukkig had de bus vertraging en voor 320 Baht (€9,10) zaten we zes uur lang in de mini van. In die tijd rijd je vanaf Amsterdam naar Parijs..

Gelukkig viel die zes uur mee, om kwart voor 5 kwamen we aan bij het plaatsje in de buurt van de ferry. Om 5 uur vertrok er daar weer een auto naar de haven en om half 6 zaten we op de ferry. Deze deed er een half uurtje over. Eenmaal op Koh Chang aangekomen gingen we weer in de achterbak, dit keer naar ons hotel. We merkte meteen dat dit een eiland was. Jeetje, wat steil en scherpe bochten!! We klommen echt om hoog tegen de bergen op. Soms haperde het gas en waren we even bang dat we naar beneden zouden storten.. Tijdens deze rit hadden we gelukkig afleiding van een familie uit Noorwegen. Twee super mooie kindjes van een jaar of 8 en 6. Moeders was Thais en de familie ging dus op bezoek bij haar familie. Heel gezellig mee gekletst en goede tips gehad voor Koh Samet.

Toen we aankwamen bij ons hotel, viel ons mond open. Wauw. Een heel lang pad met mooie, ouderwetse lantaarns en een security guard stond ons op te wachten. Wauw, wat is het hier mooi!! Het ligt letterlijk aan de zee en het stikt van de palmbomen. We zijn meteen op het strand gaan eten, het was inmiddels al half acht. Onder het genot van een cocktail en een goed stuk vlees kwamen we bij van deze lange, drukke dag. Vanaf 8 uur op de fiets en daarop aansluitend 7,5 uur onderweg geweest. Pff!!! Het was al schemerig toen we aankwamen, dus het is morgen een extra verrassing als we wakker worden hoe mooi het er dan allemaal uit zal zien!!

Onze kamer is top. We hebben allebei een twee persoonsbed. Er is airco en de badkamer is super! Wat een heerlijke douche!! We hebben er allebei een half uur onder gestaan. Nu liggen we lekker helemaal schoon en uitgeteld op ons bedje nog even wat te lezen en schrijven. Morgen eindelijk een dagje even niets op de planning! Lekker de hele dag op het strand liggen onder het genot van een cocktail. Misschien nemen we er wel lekker een massage bij.. Want dat kan hier tenslotte ook! We hebben er zin!! Maar voor nu; relax modus aan en hopen dat we vannacht wat beter slapen.. Tot morgen!!

Veel liefs,
Maud en Phoeb